Szczerze o polskim systemie rehabilitacji
O problemach i przyszłości polskiego systemu rehabilitacji mówi dr hab. n. med. Krystyna Księżopolska-Orłowska, prof. nadzw. Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie, konsultant krajowy ds. rehabilitacji medycznej.
Beata Dązbłaż: Zacznijmy od definicji. Czym jest rehabilitacja i czemu ma służyć? Czy pacjenci zawsze właściwie to rozumieją?
Twarz prof. Krystyny Księżopolskiej-OrłowskiejProf. nadzw. dr hab. Krystyna Księżopolska-Orłowska: Rehabilitacja to przywracanie człowieka społeczeństwu – tak brzmi w bardzo dużym skrócie definicja przyjęta przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Składa się na nią rehabilitacja medyczna, społeczna i zawodowa. Pomysł takiej kompleksowej rehabilitacji jest pomysłem polskim, zalecanym oraz przyjętym przez WHO i stosowanym w świecie. W prawidłowo prowadzonej rehabilitacji współpracuje ze sobą wielu specjalistów, tworząc zespół rehabilitacyjny, którym kieruje specjalista rehabilitacji medycznej. W skład zespołu wchodzą m.in.: pielęgniarka, fizjoterapeuta, terapeuta zajęciowy, psycholog, neuropsycholog, logopeda, specjalista zaopatrzenia ortopedycznego, pedagog, pedagog specjalny. Skład tego zespołu zależy od potrzeb pacjenta.
Wiele osób utożsamia rehabilitację z fizjoterapią, a to nie jest to samo. Zadaniem fizjoterapeuty jest poprawa stanu funkcjonalnego pacjenta bez względu na przyczynę, i jest on ważnym członkiem zespołu rehabilitacyjnego.
Na czym polega kompleksowa rehabilitacja?
Oprócz rehabilitacji medycznej, musi być także rehabilitacja społeczna i zawodowa. Takiej rehabilitacji całościowej wymagają wszyscy, ale bezwzględnie ludzie młodzi. Jest to przyjęte w świecie; u nas było normą, ale wskutek różnych przemian uległo zmianie. W tej chwili dążymy do przywrócenia systemu kompleksowej rehabilitacji w Polsce, nie stać nas bowiem na „produkcję” osób z niepełnosprawnością.
Kompleksowa rehabilitacja polega również na tym, że pacjent może wrócić do swojego miejsca pracy, a jeśli wystąpią dysfunkcje uniemożliwiające mu podjęcie pracy na dotychczasowym stanowisku, należy dobrać do jego niepełnosprawności inny zawód.
Taki system funkcjonuje w wielu krajach Europy – dba się tam o każdego człowieka.
